EY MEKTEBİN VEFALI VE ÇİLEKEŞ FEDAKÂR ÜSTADI GÖZLERİMİZ HEP SİZİ ARAYACAKTIR.

En zor şartlarda Hz. Zeyneb’in (s.a) davasına tüm olumsuzluklara rağmen candan sarıldınız ve aziz önderimizle omuz omuza nefesinizin son anına kadar hizmet ettiniz ve bizlere ışık tuttunuz ve mükemmel örnek ve ölçü oldunuz.

Söyleminizle amelinizle bizlerin elinden tutup mektebi en güzelim metotlarla gönüllerimize akıttınız ve bizleri karanlıklardan aydınlığa ulaştırdınız. Gerçekten Allah yüce Kuran’ın Fatır suresinin 28. ayetinde buyurduğu gibi:

“Allah’tan, ancak kullarının arasından hakkıyla Âlimler korkar, şüphe yok ki Allah, üstündür, rahimdir.”

Bu ayeti kerimenin özüne sizin de şamil olduğunuzu hiç kuşkusuz  tüm camiamız, dava arkadaşlarınız ve öğrencileriniz bilmekte ve şahadet etmektedir. Bazen o güzelim tebessümünüzle bazen de çok anlam yüklü esprilerinizle bizlere bir şeyleri anlatıyordunuz ve yol gösteriyordunuz. Bazen de bir şefkatli baba gibi nasihat ve o güzelim öğütlerinizle bizlere ışık tutuyordunuz.

Allah peygamberinin (s.a.a) buyurduğu gibi: “Âlimin ölümü dinde büyük bir boşluk ve telafisi zor bir musibet yaratır.”

(Kenzu’l-Ummal hadis: 28.858)

Allah peygamberinin buyurduğu o nurani cümlenin her iki özelliğini sizin şahsiyetinizde görmek ve tanıklık etmek hiç kuşkusuz bir gerçektir.

Ey büyük üstat! Sensizlikten doğan o büyük boşluk ve cismani yokluğunuzun verdiği telafisi zor musibeti camia olarak yaşamakta ve ruhen his etmekteyiz.

Ey büyük üstat ve şahsiyet sizi aziz ve vefalı camiamız ve de dava arkadaşların talebelerin asla unutmayacak ve unutturmayacaktır.

Bizlere göstermiş olduğun o kutsal hedefte : “Hz. Hüseyin’e (a.s) öyle sarılın ki Abbas gibi kollarınız kopsa da yüreğiniz Hüseyin’den(a.s) kopmasın.” Canla başla devam etmekteyiz.

Ey Âlimi Rabbani Ruhun şad mekânın cennet olsun.

Allah Peygamber-i Ekrem (s.a.a) ve onun Mutahhar Ehlibeyt’inin (s.a)  Şefaat ve ihsanından ayırmasın.

ÂMİN YA RABBEL ÂLEMİN