Libya Başbakanı Mahmud Cibril, Skynews Arapça servisine verdiği demecinde Libya’da şu anda dört etkenin belirleyici olduğunu belirterek bu etkenleri silah, maddi güç, din ve hakim kabilenin gücü olarak sıraladı.

Mahmud Cibril, “Libya’daki bu dört güç etkeninin rekabeti sonucunda belli bir çizgideki medya yönlendirmesiyle özellikle dini hedefler için kullanılıyor, bu da halkın bazı kesimleri üzerinde etkili oluyor.

Ulusal Kongre (meclis) ile hükümetin durumu arasında bir kıyaslama yapacak olursak şunu söyleyebiliriz. Ulusal Kongre üyeleri (milletvekilleri) yasalar konusundaki endişeleri veya silah gücünden duydukları korku sebebiyle kötü ile daha kötü seçenekleri arasında kalmış bulunuyor. Onların ya belli bir çerçevede siyasi dışlama yasası ya da susma yönünde tercih yapmaları gerekiyordu. Çünkü başta dışişleri ve adalet bakanlığı olmak üzere bazı bakanlıklar işgal altında bulunuyor.

Libya’da şu an hakim olan şartların insanlık tarihinde bir benzeri yoktur. Normalde her yerde seçimler hükümet tarafından yapılır, hükümet seçimi düzenler ve düzenli bir şekilde gerçekleşmesini sağlar. Ama Libya’da seçimler ülkenin hiçbir yerinde hükümetin bulunmadığı şartlarda yapıldı. Seçim sandıklarına devrimcilerin kendileri hakim oldu.

Bu şartlarda bazı kesimler veya gruplar, seçim sonuçlarının kendi aleyhlerine olacağına ihtimal vererek bazı grupları tasfiye etmeye karar verdiler” dedi.

Mahmud Cibril, Libya’da bazılarının nasıl güç ve iktidar kazandığına ilişkin olarak da şunları söyledi: “Bu grup, silaha sahip olduğu için dışarıdan da daha fazla silah edindi ve gücü ele geçirdi, Libya halkı bu gerçeği bilmektedir.

BM, 2012 yılının aralık ayında yayımladığı raporunda Libya konusunda çıkarılan 1977 sayılı kararın 21 kez ihlal edildiğini bildirdi. Bu karar, dışarıdan Libya’ya silah sokulmasının engellenmesini öngörüyordu.

İşin tuhaf tarafı, bu karar yüzünden Libya devleti dışarıdan silah alamazken, bazı ülkeler, özellikle de bir ülke, Libya’daki bazı çevrelere silah veriyor, Birleşmiş Milletler de bunu biliyor. Birleşmiş Milletler, özellikle de büyük ülkeler, hatta bir kınama bildirisiyle bile buna yönelik bir tepki göstermiyor. Bu yüzden de Libya’daki bazı gruplar ve çevreler giderek güçleniyor.”

Eski Başbakan Mahmud Cibril, “belli gruplar ve çevreler” konusunda somut bir isim vermemekle birlikte şunları söyledi.

“Libya’daki belli gruplar, bu çevreler tarafından mali olarak da destekleniyor. Onlar, kendilerine meşruiyet kazanmak için dini kullanıyor, kabile etkeni de bununla birleşince Libya’da bu kesim artık bir deve dönüşmüş bulunuyor.”

Yabancı ülkelerin Libya’da yaşanan gelişmelerdeki rolüne de değinen Mahmud Cibril şunları söyledi:

“Bazı ülkeler doğrudan, bazıları ise dolaylı olarak Libya’daki gelişmelerde rol oynuyor. Dünyada şu an var olan teknoloji, uydular aracılığıyla kuşların bile hareketini dikkatle izleyebilecek düzeydedir. Dolayısıyla büyük devletler Libya’ya silahların nerden ve ne zaman sokulduğunu, bu silahların kimlere ve hangi gruplara verildiğini bilmektedir. Burada sorulması gereken soru, bu ülkelerin bu konuda neden sessiz kaldığıdır.

Libya hükümetinin pratikte hiçbir gücü bulunmamaktadır. Libya, sınırlarını ve çıkarlarını koruyabilecek askeri kurumlardan ve sınır muhafızlarından yoksundur. Ülkeye bazı silahlı gruplar ve kabileler hakimdir. Dolayısıyla Libya’da iktidarda olanlar silah ve maddi güç sahipleridir.”

Mahmud Cibril, siyasi dışlama yasasının Irak’taki Baasçıları temizleme yasası ile aynı olup olmadığı yönündeki bir soruya da şöyle cevap verdi.

“Libya’daki siyasi dışlama yasası, Irak’taki Baasçıları temizleme yasasından çok daha kötüdür. Irak’taki yasa yalnızca bir rejime ve ideolojiye yöneliktir. Baas partisiyle bağlantılı olanların kurumlara girmesi engellenmektedir. Ama Libya’daki yasa bir devletin kökünü kazımaktadır.”