Duyduk ki düşman etrafını sarmış. Emevi artıkları seni yok etmeye and içmiş. Dinini dinara satanlar yine küçük hesaplar içinde. Kâfirin bineğine binmiş, İslam coğrafyasını yönetebileceklerini sanıyorlar. Seni yok etmeyi istemelerine ve mezarından dahi korkmalarına şaşırmadım. Dün Yezid'in sarayını nasıl başına yıktıysan, günümüz zalimlerinin önündeki en büyük engel yine sensin. Ve biliyorlar ki sen esir edilmezsin. Kollarında zincir olsa dahi nasıl, özgür olunabileceğini tüm insanlığa gösterensin.

Ey Haydar (as) ve Pak Betül'ün (sa) kızı...
Ey İki Güzelliğin (as) bacısı,
Ey İmametin ve Şia'nın halası...
Ey Hür ve Onurlu Esirlerin komutanı...
Ey Zeynep (sa)...
 
Zalimlere karşı en ön safta olan sensin. Yıkılmaz bir kale gibi, en uçta (batıda) dikilmişsin zalimlerin karşısına. Adeta ''Ben buradayken ceddime, babama, kardeşlerime, yeğenlerime ve onların âşıklarına kimse dokunamaz!'' diye haykırıyorsun.

Senin Kerbela, Kufe ve Şam’daki duruşunla öğrendik biz yiğitliği. Haydari yiğitlerin ve şehitlerimizin cesareti ve onların ailelerinin sabrı sensin.
Bugün bunca hain saldırılara rağmen on milyonlar abin Hüseyin'in (as) türbesine akın ediyorsa, bu senin varlığın sayesindedir.
Bugün biz Aşura Mektebine talebe olabildiysek, senin bu mektebe 1400 yıldır muallimlik ettiğin içindir.

Birileri İslam kisvesi altında, kadınları köleleştirirken ve diğerleri medeniyet diyerek sahte bir özgürlük anlayışı ile bu ümmetin kadın ve kızlarını meze haline getirmeye çalışırken, sen bize kadının onurunu ve gerçek özgürlüğünü hatırlatansın.

Bugün birileri menfaat uğruna zalimlere biat ederken, sen bize etrafımız düşmanla sarılı, kollarımız zincirli ve hatta aç-susuz olsak dahi, onurlu ve dik durmayı öğrettin.

Onun için doğaldır, zalimlerin ve çanak dibi yalayan itlerin seni yok etmek için ellerinden geleni yapmaları.
Sen dinimizin, onurumuzun, özgürlüğümüzün ve namusumuzun teminatısın.

Ve bundan ötürü yeğenin Mehdi ye (af) ve Rabbine and olsun; Bir tek düşman eli değerse o mübarek kabrine, batıda-doğuda-Kuzeyde-Güneyde her birimiz birer Muhtar olur ve zalimlerin saraylarını başlarına yıkarız...

Allah canlarını senin mübarek türbene siper etmiş yiğitleri korusun ve onları tez zamanda zafere ulaştırsın...
Allah Suriyya Beşşar u bess...
 
''Ey Zeyneb!
Ey damaklarda, amaçlar için, Ali’nin dili!
Kendi halkına söyle!
Ey kadın!
Ey mertlere, cesurlara bu sıfatları öğreten!
Senin aşk ve derdini can ve gönüllerinde duyanlar sana muhtaçtırlar. Hem de her zamankinden çok... Bu eski ve yeni sömürünün, bozulmuş gelenek ve kurumların, modernist ilericilerin oyuncağı olanları; Bir şehrin başındaki güçlü feryadın gibi bir feryatla, Kasvet ve vahşet şehrini -ki şehri onunla ezmiştin- bir sarayın temellerini, -saltanat ve cinayetin sarayını sallamış, titretmişsin!- karıştır, sinirlendir, canlandır! Tâ ki kendi kendilerine canlanıp sinirlenerek, etraflarını saran örümcek ağı perdelerini yırtıp parçalayabilsinler. Tâ ki bu kötü ve yıkıcı tufanın çağdaş biçimine
karşın, durmayı öğrensinler!
Bu korkunç ve tehlikeli makinayı, -ki bu onlardan, insanlardan- yeni oyuncaklar yapmak için, sonra yeni sömürü düzeni kurmak, modern uyutmalar için, başıboş günleri artırmak için, sermayedarların piyasaya sunduklarını ihtirasla yutabilmek için, burjuvazinin zevk verici yoğun hevesleri için, ruhsuz yeni soyluluğun daha ilginç görünümü olan yalnızlık, tecrit ve unutulmuşluğu için müreffeh toplumu hedefleyen bomboş bir yaşamla uğraşmak için yapılmıştır- kırıp parçalasınlar!!
Ve kendilerini eskinin saygın köleliğinden, yeninin saygın piyasasından – senin mesajının parıltılarıyla- kurtarsınlar!

Ey amaçta Ali’nin dili!
Ey Hüseyin’in mesajı gönül ve beyninde olan.
Ey Kerbela’dan gelerek şehitlerin mesajını, tüm cellât ve canilerin baskılarına rağmen tarihin kulağına ulaştıran!
Ey Zeyneb!
Bize söyle!
Başınızdan geçeni söyleme!
O kan kırmızısı çölde ne gördüğünü söyleme! Orada, cinayetlerin ulaştığı doruk noktasını da söyleme! O günün acısından sonra, Fırat’ın kenarında, Allah’ın insanı melekleri niçin secde ettirdiğini de söyleme! Ve Fırat sahilindeki gösteriyi ve durumu da söyleme!
Evet, Zeynep!
Düşmanlarının ne yaptığını da, dostlarının tavrını da söyleme!
Evet, ey Hüseynî devrimin mesajı!
Biz biliyoruz, Biz, hepimiz, işitmişiz. Senin Kerbela ve şehitler mesajını dürüstçe ulaştırdığını biliyoruz. Sen kendi varlığında söz üreten bir şehidsin! Tıpkı damla damla kanıyla söz
söyleyen şehid kardeşin gibisin sen.
Fakat söyle ey bacı!
De ki “ne yapalım?” Bir an bak ki biz ne çekiyoruz?
Kulağını bir anlık bize ver ki, kendi isteklerimizi sana ulaştıralım.
Ey sevgili ve güçlü bacımız!
Ey kardeşinin emin ulağı! Kerbela’dan gelerek tarih süresince tüm nesillere şehitlerin mesajını ulaştıransın! Sen şehitliğin kıpkırmızı bahçelerinde yeni açılmış güllerin kokusunu can ve elbisesinde taşıyansın.
Ey Ali’nin kızı!
Ey esirler kervanının komutanı! Bizi de bu kafilenin izinde kendine ulaştır!''
Ali Şeriati