Şeyh Mahir Hammud’un 15 Ağustos Cuma tarihli hutbesi:

 

“Bizim çıkmazlarımızın büyük çoğunluğu kanaat önderlerinin ya da onların takipçilerinin olumlu kişisel özelliklerini yitirmiş olmalarından kaynaklanıyor. Bu anlamda birçok kişinin sorumluluk bilincini yitirmiş olması krizin büyümesine ve içinden çıkılmaz bir hal almasına yol açıyor. Allahu Teâlâ’nın Kur’an-ı Kerim’de “imanla ilişkili” addettiği sıfatlar var… “…Onlar işledikleri kötülüklerde bile bile ısrar etmezler.” (Ali İmran: 135) Bu anlamda Allahu Teâlâ hatasından dönenlere Musa’ya (as) verilen mucizelere boyun eğip Allah’a secde eden Firavun’un sihirbazlarını örnek gösteriyor: “Sihirbazlar “Biz Musa ve Harun’un Rabbine iman ettik” deyip secdeye kapandılar.” (Taha: 70) “İman eden sihirbazlar: ‘Seni, gelen apaçık mucizelere ve bizi yaratana üstün tutmayacağız. Ne hüküm vereceksen ver. Sen, ancak bu dünya hayatına hükmedebilirsin. Doğrusu biz, yanılmalarımızı ve bize zorla yaptırdığın sihri bağışlaması için Rabbimize iman ettik. Allah’ın vereceği mükâfat daha iyi ve daha devamlıdır’ dediler.” (Taha:72) Buna karşılık inat, büyüklenme, hakkı inkâr gibi sıfatlar ise İblis’in, İsrailoğullarının ya da Kureyş’in güçlülerinin vasıfları olarak sunuluyor Kur’an’da.

 

Öyleyse fitnecilik yapanların hatalarından dönme zamanı gelmedi mi? Bize Suriye’de “devrim”in ve İslami bir dönüşümün varlığından söz edenlerin hatalarını itiraf etme zamanı gelmedi mi? İsrail ve Suriye rejimini kıyaslayıp Suriye rejiminin Siyonistlerden daha zararlı olduğu sonucuna varanların, Suriye’de devrim iddiasıyla katliam yapanların 40 küsur yıldır rejimin yapmadığını yaptıklarını itiraf zamanı gelmedi mi? Direnişin hain ve fırsatçı, mezhepçi ve fırsatçıların da vatansever İslamcı olarak kabul edilmelerine sebep olan yorumlarının hatalı olduğunu itiraf etme zamanı gelmedi mi?

 

Dün Suriye’de “İslam devrimcisi” olduğunu iddia eden bir grubun komutanının savaşçılarına “Allah’a yemin olsun ki, Bağdadi’yle savaşmak (IŞİD ya da bir diğer ismiyle “İslam hilafeti”) rejimle savaşmaktan daha öncelikle ve önemli bir konudur” dediğini duyduk. Maşallah… Sular ısındıktan, Suriye talan olduktan sonra, onca kan ve gözyaşı akıtıldıktan, evler talan edildikten sonra bunu söyleyebiliyorlar. IŞİD düne kadar bu kişilerin müttefiki değil miydi? Aynı kaynaktan eğitim görmediler mi? Bu gruplara neyin doğru neyin öncelikli olduğu yargısına varma hakkını tanıyan şey nedir? Tabi bu noktada bize düşen, beklemek ve bize yönelttiğiniz suçları kendi aranızda nasıl paylaştığınıza şahit olmaktır.

 

Öyle suçlar işleniyor ki… Nusra Cephesi kaçırdıkları Lübnanlı askerleri Allah öyle emrettiği için muhafaza ettiklerini gururla anlatıyorlar. Peki, Allah size Lübnan ordusuyla savaşmanızı mı emrediyor? Buna deliliniz ne? “Doğru söylüyorsanız buna delil getirin.” Sizin dininiz size “devrim” yolunda bile destek olmuş, her zaman size kucak açmış olan Arsel halkına saldırmanızı mı emrediyor? “Kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz?” (Bakara: 85)

Hata ne olursa olsun, hatadan dönmek ısrarcı olmaktan iyidir. Bu anlamda hakkın yanında yer almayanları hatadan dönmeye çağırıyoruz. 

 

Bu nasıl bir devrimdir ki, devrime giden yolda talepleri ne olursa olsun en başta kendi taraftarlarını ölüme sürüklüyor? Açıkça söylüyorum; siz devrimci değilsiniz. Yürüttüğünüz şey ne devrimdir ne de İslami bir harekettir. Ortada alenen bir fitne var ve bu fitne bugün “direniş eksenine” yöneltilmiş durumda…

 

2006 Lübnan saldırılarında direnişin zafer kazanmasından sonra mezhepçi fitne yoğun bir şekilde gündeme alındı. 2009 ve 2012’deki Gazze saldırıları süresince söz konusu fitne tırmandırıldı. Üstelik bu fitneyi körükleyenler kendilerinin iyi iş yaptığını zannettiler. Elbette içlerinde göz göre göre kötülük yapanlar da vardı.

 

2014’te bir kez daha Gazze’de büyük bir zafer kazanıldı. Elbette ki şu anda Amerika ve İsrail’in bu zaferden sonra bizim aleyhimizde neler planladığını merak ediyoruz. Acaba bu planlarını uygularken eski kuklalarını mı kullanacaklar; yoksa onları bir kenara atıp yeni yöntemlere mi başvuracaklar? Hiç beklemediğimiz isimler tarafından bir kez daha dehşete düşürülmekten endişe duyuyorum. Nitekim hiç beklemediğimiz biri son Gazze olayları ile ilgili şu ifadeleri kullanarak herkesi şaşkına çevirdi: “Filistin’de cihad etmek gerekmiyor. Filistin halkı sabırla imtihan ediliyorlar. Asıl cihad Suriye’de…”

 

El-Fetih’teki ikinci önemli isim olan Ebu İyad’ın “Kudüs’ün yolu Cunye’den geçer” sözü hatalı olarak yorumlanmıştı ama neticede bu geçici bir sözdü. Ancak diğer yanda “Kudüs’ün yolu Halep’ten, Şam’dan geçer” diyerek kanlı, yıkıcı, korkunç bir hataya düşenler de var. Gazze’deki zaferin gölgesinde artık yönü hakka çevirmenin zamanı geldi diye düşünüyorum.”