Türkiye bir süredir Suriye’nin Afrin bölgesindeki terör unsurlarını temizlemeye çalışıyor. Suriye ile 900 kilometrelik sınırımız var. Bu temizliğin bir bölge ile sınırlı kalması amaca ulaşmaz. Zira; Türkiye bu operasyonu haklı olarak “ülkenin” ve “sınırlarının güvenliği” gerekçesiyle yapmaktadır.

Türkiye’nin güney sınır komşuları olan Suriye ve Irak’ın kuzeyinde, ABD/İsrail işbirliği ve bölgesel taşeronlar eliyle önce kurtarılmış adacıklar sonra da adacıkların birleştirilmesiyle Akdeniz’e sınırı olan İsrail egemenliğinde bir “Kürdistan” yaratılmak istenmektedir. Esasen bu durum BOP projesinin bir parçasıdır. Güneyden, kuzeye Türkiye kuşatılmakta, Türk ve İslam coğrafyasıyla bağları koparılmaktadır.

Proje karşısında Türkiye’nin varlığını kuruma hakkı vardır. Dolayısıyla Afrin ve sınır boyunca yapılacak operasyonlar bu kapsamda uluslararası hukuka da uygundur. Bu bağlamda Türkiye, emperyalizmle savaşmaktadır.

Ancak, TSK’nın operasyonlarına ÖSO’yu dahil etmesi kuşkuyla karşılandı. Çünkü ÖSO, Suriye muhalefeti olarak ABD ve Türkiye işbirliği patentini taşımaktadır. Ayrıca TSK’nın ÖSO’ya ihtiyacı da yoktur. Temizlenen bölgelere ÖSO’nun yerleşebileceği düşüncesi de kuşkuları derinleştirmektedir.

Bu yaklaşımın haklı yönleri olmasına rağmen, sorun bu kadar da basit değildir. Karmaşık ve süreç içinde değişkenlik gösterebilecek yönleri de vardır. Türkiye, deklare ettiği gibi Suriye’nin toprak bütünlüğünü koruduğu sürece kendi bütünlüğünü korumada daha avantajlı olacaktır. Bu durum elbette Irak için de geçerlidir.

Hamasi “fetih” histerisinin ötesinde, bölge devletlerinin toprak bütünlüğünün korunması, Türkiye’yi kaçınılmaz olarak lider ülke konumuna taşır. Zira günümüzde artık fetihler, ticari, teknolojik, ekonomik gelişmişlik, millet olarak ortak ruh ve dayanışmaya çevrilmiştir.

Bölgenin refah ve huzuru, Rusya dahil tüm yabancı güçlerin bölgeden çekilmesi ve bölge ülkelerinin etnik, inançsal, sosyal ve kültürel farklılıklarına rağmen birlik ve dayanışmalarına bağlıdır.